16 marca 2021

Nadszedł rok 1939...

...Po zdobyciu Lwowa przez sowietów, Klasztor lwowski został zamieniony na przytułek dla starszych kobiet, co uniemożliwiło prowadzenie regularnego życia zakonnego. W trosce o młodsze siostry, ówczesny Prowincjał, o. Franciszek Kozicki (na zdj.), nakazał im wyjazd do Krakowa.

"Nie było to łatwe zadanie. Należało przekroczyć granicę dzielącą ZSSR od General Gouvernement. Granica przechodziła przez Przemyśl, gdzie urzędowała niemiecka komisja wydająca przepustki dla repatriantów. (...) Przyjechało nas siedem do Przemyśla; przyjechałyśmy oczywiście po świecku, na wschód od Sanu już nie chodziło się w habitach po ulicy. Poprosiłyśmy o gościnę w Karmelu przemyskim. (...) W ciągu dnia trzeba oczywiście było wychodzić, w świeckim ubraniu i czynić starania o przepustkę. Niestety, sprawa się nie udała, gdyż Komisja niemiecka przestała urzędować". (z naszej Kroniki)

Na początku grudnia 1939 r. siostry wróciły więc do Lwowa. Tam część z nich zaangażowano do pracy w przytułku, a starszą część Wspólnoty zaliczono do pensjonariuszek. Dwie rodzone siostry, s. Ancilla oraz s. Bogumiła zamieszkały u franciszkanek, by móc tam prowadzić regularne życie zakonne.

Na wiosnę 1940 r. siostry dowiedziały się, że niemiecka Komisja w Przemyślu znów wydaje przepustki. "Pewnego kwietniowego poranka 1940 r. pożegnałyśmy się z naszymi Drogimi Matkami przebywającymi w przytułku w murach lwowskiego Karmelu przy ul. Potockiego 70. (...) Autobus niósł nas szybko, oddalając się od Lwowa. Myślałyśmy w głębi duszy: Może już nigdy tu nie powrócimy". (z naszej Kroniki).

W Przemyślu, podobnie jak kilka miesięcy wcześniej, siostry czekały trudy związane ze zdobyciem przepustek. Tym razem jednak udało się to po wielu dniach starań. W międzyczasie, jako że przepustkę otrzymać mogli jedynie repatrianci, a dwie z sióstr (s. Józefa i s. Elżbieta) pochodziły z Kresów, trzeba się było postarać dla nich o dokumenty na inne nazwiska.